Dit is de laatste les over het Oude Testament. Het Oude Testament maakt van begin tot eind duidelijk dat mensen Gods liefde niet verdienen. Zelfs degenen aan wie Hij de meeste liefde betoond had, het volk Israël, bleef opstandig, bleef zich van Hem afkeren tot vreemde goden. Dit is een spiegel voor ons. Wij zijn allemaal geneigd weg te lopen bij de God Die ons het meest liefheeft, Die weet wat het beste voor ons is. Dat blijkt duidelijk uit heel het Oude Testament.
Tegelijk, en bovendien, is God nog steeds trouw aan trouweloze en ongelovige mensen. Hij houdt Zijn verbondsbeloften. Dat houdt onze verhouding met Hem in stand. Onze relatie met Hem wordt geschraagd door Zijn trouw aan ons, onvergelijkbaar veel meer dan door onze trouw aan Hem.
God is getrouw
Ja, zelfs wanneer het volk ongehoorzaam was. En hun ongehoorzaamheid had gevolgen; ze verbleven in ballingschap, maar God had een verbond gemaakt en zou dat houden. Zoals Paulus aan Timotheüs schrijft: ‘Dit is een betrouwbaar woord. […] Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw. Hij kan Zichzelf niet verloochenen.’ God zal trouw blijven, ongeacht wat wij doen.
Dat zie je in heel het Oude Testament. Maar zij waren ongelovig! Ze deden dit en dat … En dat ondanks alles wat God hen liet zien. In zekere zin is dat een troost voor ons. Want soms denken wij: ‘Deze zonde … Dit zal Hij me nu echt niet vergeven.’ Maar Hij zegt: ‘Als wij onze zonden belijden: Hij is getrouw en rechtvaardig om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.’ Dit is een goed moment om Gods trouw opnieuw in te drinken.
En pas dit toe in de discipelschapsrelatie met jouw leerling of kring. Discipelen maken is weerbarstig, pijnlijk. Samen met een of meerdere anderen worstel je met zonde, met lijden. Het is dus niet gemakkelijk. Het is geen pasklaar proces. Als dat het tot nu toe wél was, heb je waarschijnlijk de kern niet geraakt. Dat is de reden waarom we, als we ons leven met elkaar delen, samen worstelen met zonde en met lijden.
God lof vanwege Zijn trouw
Maar het mooie is, Gods beloften, Gods trouw, houden ons overeind. Misschien kun je dus samen met je leerlingen de tijd nemen en zeggen: ‘Laten we God prijzen voor Zijn trouw aan ons.’ Of: ‘Laten we daarover praten.’ Of zelfs: ‘Laten we praten over de zonden waar wij mee worstelen, of het lijden, of welke andere dingen ook.’ En vraag: ‘Wat zijn de beloften die God ons gegeven heeft om te overwinnen in deze strijd met zonde? Wat zijn de beloften die God ons gegeven heeft tot troost in het lijden?’ Laat deze spreken in het hart van jouw leerlingen. Wijs hen op Gods getrouwheid. Dat houdt ons als discipelen overeind.
Het is ons herstel. Net zoals Hij zei: ‘Nee, Israël, ik ben nog niet klaar met je. Ik ga je herstellen.’ Op dezelfde manier moeten onze leerlingen begrijpen dat deze relatie hersteld kan worden, ondanks wat zij gedaan hebben. Want inmiddels trekken jullie al geruime tijd samen op. Waarschijnlijk voelen ze zich schuldig over bepaalde dingen. Daar is herstel mogelijk.
Herstel en vergeving
Maar tegelijk – zoals jij terecht zei – is het de bedoeling dat wij God vertegenwoordigen. Wij zien hoe Hij herstelt en vergeeft. En op dit punt in jullie discipelschapsrelatie ben je waarschijnlijk al eens beledigd. Het is zo belangrijk om Gods vergeving te begrijpen. Die moet je vatten en ontvangen, zodat jij die ander kunt worden. Je moet duidelijk zien: ‘Dit is wat God voor mij doet, dit is wat Hij mij vergeven heeft. Ook al hebben deze mensen mij beledigd, ik zie wat God gedaan heeft, ik zie Zijn trouw. Mijn zonde had gevolgen, ik verknoeide het, maar Hij herstelde mij. Ik zal hetzelfde doen voor jou.’
Geloof in Gods genade voor jou. En geef het niet op met jouw leerlingen.
