Jonathan Edwards had een intense angst om tijd te verspillen. Maar echt, beangstigend intens. Het lezen van zijn voornemens is ontnuchterend. Ik bedoel, welke 19-jarige schrijft er nou: ‘Vastbesloten, om nooit iets te doen, waar ik bang voor zou zijn als ik het zou doen op het moment dat ik verwacht binnen een uur de laatste bazuin te horen?’
Maar Edwards heeft iets begrepen wat wij vaak niet begrijpen. Hij begreep dat het leven kort is en dat het alleen zinvol is als het voor Gods glorie wordt geleefd. Hij begreep dat tijdverspilling een symptoom is van het feit dat we onze blik niet meer op het Evangelie hebben.
Jonathan Edwards begreep dat tijdverspilling een symptoom is van het feit dat we onze blik niet meer op het evangelie hebben.
Het probleem is dat we onze blik niet meer op het evangelie hebben, wat betekent dat we tijd verspillen – vooral wij tieners. Elke dag verspillen we tijd. Er zijn zelfs bepaalde valstrikken voor tieners (zelfs en vooral voor christelijke tieners) waarin we telkens weer terugvallen. Ik zal je er vijf laten zien.
We verspillen tijd wanneer we niet de dingen doen die we zouden moeten doen
Als christenen zijn we geroepen tot een leven van hard werken en goede daden. Toch zijn we geneigd om verantwoordelijkheid te negeren. Elke dag zijn er duizend dingen die we zouden moeten doen. Van simpele tot belangrijke dingen: we hebben klusjes, huiswerk en baantjes, maar ook mogelijkheden om te lezen, spelen met onze broers en zussen, een zonsondergang te waarderen, de afwas te doen, bidden, schrijven, sporten, melk ophalen in de winkel, en de vrucht van de Geest najagen (Galaten 5:22-23).
‘Want wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen, die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen’ (Efeziërs 2:10). Als geschapenen – en zelfs evenbeelden – van een oneindig goede God, zijn we gemaakt om goed te doen. En hij heeft van tevoren deze goede werken voor ons voorbereid.
Dus we verspillen tijd wanneer we niet op zoek zijn naar die goede daden – of wanneer we ze tegenkomen en ervoor kiezen ze te ontlopen. Op een pijnlijk overtuigende manier gaat Jakobus zo ver om te zeggen dat het zonde is als je weet wat je moet doen, maar je het niet doet (Jakobus 4:17).
We verspillen tijd als we media misbruiken
Hier is het dan – het verplichte media punt, waar ik statistieken uit wetenschappelijke studies opsom, die laten zien hoe de typische tiener 20 uur televisie per week bekijkt en hoe we meer dan 350.000 commercials hebben gezien tegen de tijd dat we 18 jaar worden. En dan heb ik de tientallen uren die we elke week online doorbrengen of die talloze minuten op onze telefoon nog niet eens meegerekend.
Begrijp me niet verkeerd. Deze statistieken kunnen in bepaalde context nuttig zijn. Maar voor mij vertellen dat een anoniem team van experts zegt dat ik te veel tv kijk in een week, daar heb ik vrij weinig aan en het doet me ook vrij weinig. De kans is groot dat ik het allang weet. Ik weet best dat ik films, Pinterest of Twitter kan gebruiken om goede werken of godvruchtige gewoontes uit te stellen.
Maar besef ik dat de ogenschijnlijk onschuldige tijd die ik daaraan besteed, soms zondig kan zijn? Ik denk het niet. Ik realiseer me niet dat ik verantwoording heb af te leggen aan God over mijn tijd. Daarom verspil ik het.
We verspillen tijd wanneer we met verkeerde dingen bezig zijn, of met verkeerde redenen
In zichzelf is drukte niet per se zondig. We kunnen druk zijn met de juiste dingen om de juiste redenen. Maar druk zijn kan verkeerd worden.
Ik heb het niet over een baan, of school, of zelfs tijd dat je doorbrengt met vrienden of familie. Ik heb het niet over de tijd die is besteed aan het onderhouden van godvruchtige gewoontes. Ik heb het over de tijd die je besteedt om ergens heen te gaan waar je niet zou moeten zijn, tijd doorbrengen met iemand met wie je geen tijd zou moeten doorbrengen, tijd vullen met zondige bezigheden of te veel tijd spenderen aan zaken die in het licht van de eeuwigheid onbelangrijk zijn.
Ik maak mij te vaak schuldig aan die laatste categorie. Hoewel er goede, tijdelijke bezigheden zijn waarvan we zouden moeten genieten, kunnen ze niet al onze tijd opeisen. Ze zouden ons kansen kunnen laten missen om het evangelie te delen, goede werken te doen. Dus, wat kunnen we veranderen?
We verspillen tijd wanneer we onze problemen ontlopen
Soms zoeken we naar drukte zodat we een lastig probleem dat we niet onder ogen willen zien, kunnen ontlopen. We gebruiken de drukte als een excuus om geen rekening te hoeven houden met de realiteit. Als we geen tijd hebben om als gezin gezamenlijk te eten, hoeven we ons niet bezig te houden met onderliggende wrok. Als we geen tijd hebben om ons in te schrijven voor een studie, hoeven we niet te dealen met de verwachtingen van onze ouders. Als we geen tijd hebben om met onze vrienden te studeren, hoeven we niet met hun emotionele bagage om te gaan. Dit soort drukte geeft ons een aantrekkelijk gevoel van ontsnapping.
Maar dat is absoluut een verkeerde manier om onze problemen aan te pakken. Onze levens maken deel uit van iets veel groters en belangrijkers dan alleen onszelf. Hoewel we in de verleiding komen om tijdelijk door drukte aan problemen te ontsnappen, stel je ??het onvermijdelijke alleen maar uit. We zullen uiteindelijk toch met ons leven moeten dealen. Helaas worden problemen niet opgelost door ze te negeren. Inderdaad, het uitstellen doet meer kwaad dan goed – het verspilt niet alleen tijd, maar het geeft ons ook stress.
We verspillen tijd als we niet rusten
Er is een groot verschil tussen luiheid en rust. Luiheid is een zelfzuchtige tijd die we doorbrengen in overtreding van Gods gebod; het is nutteloos met onszelf bezig te zijn terwijl we zouden moeten werken. Rust, daarentegen, is een door God gegeven methode van aanbidding die ons in staat stelt om onze harten en geesten te verfrissen. Luiheid is slecht; rust is buitengewoon goed.
Dus wanneer drukte je van rust houdt, overtreed je Gods gebod. Rust is gehoorzaamheid. Jen Wilkin schrijft: ‘De God die onze ziel rust geeft, beveelt ons aanbidding in de vorm van lichamelijke rust. De aanbidder is gezegend in gehoorzaamheid.’ Wanneer mijn gezin ‘s avonds samen bidt, vraagt mijn jongere broer vaak of God ons goed zal laten slapen, zodat we verfrist en wel zullen opstaan om hem ‘s morgens opnieuw te dienen. Hij begrijpt wat ik vaak mis – rust maakt ons betere werkers en betere aanbidders.
Het leven is kort
Het evangelie verandert alles, inclusief hoe we onze tijd doorbrengen. Het leven is immers kort. Tieners kunnen het zo gemakkelijk verspillen in zondige drukte, of luiheid, of afleiding, of ontevredenheid. Of ze kunnen het voor Jezus gebruiken. Voor Hem leven betekent dat we ons leven als het Zijne beschouwen. Het betekent dat we vreugdevol zeggen, samen met de tiener Jonathan Edwards: ‘Vastbesloten, om met al mijn kracht te leven, terwijl ik leef.’
