Als wij denken dat wij kunnen horen zonder vervolgens te handelen, zijn wij als een man die zichzelf in de spiegel bekijkt, weggaat en onmiddellijk vergeet hoe hij er uitziet. Hij keek wel in de spiegel, maar het had geen effect. Hij had de mogelijkheid de werkelijkheid te zien, maar het heeft hem niet geholpen zich te veranderen. Hij hoort een preek, gaat naar huis en weet niet meer waarover het gaat. Hij leest in de Bijbel, doet het boek dicht en weet niet meer wat er staat. Er was geen hartsrelatie. Het heeft geen impact.
Gods Woord geeft ons de gelegenheid onszelf te zien zoals wij werkelijk zijn. Dat is schrikken! Maar het geeft ook blijdschap: Zijn Woord toont niet alleen wat mis zit, maar wijst ook aan wat het goede is en voedt ons op om alles te kunnen zijn en doen waartoe God ons roept (2 Timotheüs 3:16-17). Omgaan met de Bijbel is dus een actief en ingrijpend proces.
Het is verdrietig wanneer wij Gods Woord lezen, bijbelstudie doen, naar preken luisteren en het overdenken, terwijl het ons leven niet raakt.
Het is verdrietig wanneer wij Gods Woord lezen, bijbelstudie doen, naar preken luisteren en het overdenken, terwijl het ons leven niet raakt. Ondanks dat wij er aandacht aan besteden, maakt het toch geen diepe indruk. In plaats van ons er zó in te verdiepen dat het ons leven verandert, gaan we gewoon door alsof wij niets gezien hebben. Al slaagden we in een examen theologie, het zou verloren tijd zijn. Kennis op zich is slechts een zeepbel (1 Korinthe 8:1) en de consequenties van kennis zonder daden is veel erger dan de gevolgen van een gezakt examen.
