Ik herinner me nog dat de kerk die ik een tijdje als medewerker diende, in de jaren 70, rond de eeuwwisseling een schim van zichzelf was geworden. De mensen hadden het vertrouwen in de Bijbel verloren. De predikanten hadden geen sterke invloed. Er werd over gesproken om de plaats gewoon in een of ander theater te veranderen.
Toen belden ze een jongeman uit Schotland. Hij was nog erg jong en kwam met angst en beven. De mensen hebben waarschijnlijk gedacht: ‘Nou, als hij het niet haalt, maakt het niet uit, want het gaat toch nergens meer heen.’ Nou, hij was geraakt in zijn hart, en hij ging naar Wales. Dit is ongeveer rond 1905. Hij vertrok naar Wales, omdat hij had gehoord van de opwekking daar en het werk door deze jonge man, Evan Roberts. Hij kwam terug van Wales, naar Edinburgh. Toen hij verslag uitbracht over wat hij had gezien, en wat hij had gehoord, was dit één van de dingen die hij zei: ‘De Heilige Geest was aanwezig in hun gezang.’ In hun gezang!
Opwekking resulteert niet in een soort van antinomianisme, waar ons geestelijk enthousiasme iedere notie van gerechtigheid en waarheid wegvaagd.
Met dit in gedachten, en met dit verhaal als een manier om af te ronden, las ik de afgelopen dagen opnieuw enkele verslagen van die opwekking. Ik deel je slechts een paar citaten. Iemand die aanwezig was toen deze gebeurtenissen plaatsvonden.
Aan alle kanten was er de ernstige blijdschap van mannen en vrouwen, en in hun ogen was de schittering van een nieuwe dag gedaald, waarvan zij de heerlijkheden genoten, in een levendig gevoel van gemeenschap, en een gretige, blijde ijver voor gerechtigheid, en de vreugde van het leven.
Trouwens, opwekking, zoals wij daarvan lezen in de geschiedenis, komt niet voor zonder een opwekking van heiligheid. Het resulteert niet in een soort van antinomianisme, waar ons geestelijk enthousiasme iedere notie van gerechtigheid en waarheid wegvaagd. Nee, ze hebben een ijver voor gerechtigheid en de vreugde van het leven.
‘Driekwart van de eredienst bestond uit zingen, en niemand gebruikte een liedboek. Als iemand spreekt of bidt, is er stilte. Als daarentegen, zoals meestal gebeurt, de mensen besluiten te zingen, zwelt het refrein aan in volume dat al het andere geluid overstemt.’ Jozef kwam terug uit Wales en zei: ‘Mijn vrienden, ik ben hier iets tegengekomen, dat helemaal niets met instrumenten te maken heeft. Het heeft helemaal niets te maken met aanbiddingsteams. Het heeft maar één aanbiddingsleider, namelijk Jezus Christus, de Heilige Geest. Het heeft niets te maken met organisatie, maar alles met goddelijke vernieuwing.’ Nou, ik leg het u voor, het is het overwegen waard, toch?
Als de Geest van de Heere over de gemeente komt, dan woont het Woord van Christus in de gemeente.
Kolossenzen 3 is uiteraard het meest nuttige commentaar hierop dat we waar ook maar in de Schrift hebben. Het is, zo u wilt, het parallelle gedeelte van wat Paulus zegt als hij aan de Efeziërs schrijft: ‘Word niet dronken van wijn, maar word vervuld met de Heilige Geest, en spreek onder elkaar met psalmen, lofzangen en geestelijke liederen, en zing en loof de Heere in uw hart, dankbaar en elkaar onderdanig in de vreze Gods.’
Vervolgens schrijft hij aan de Kolossenzen. Wat zegt hij daar? Nou, hij zegt: ‘Laat het woord van Christus in rijke mate in u wonen.’ Zie je, de Geest en het Woord werken samen. Als de Geest van de Heere over de gemeente komt, dan woont het Woord van Christus in de gemeente. Dan is dat de bron van hun onderricht en hun vermaning van elkaar. Het is wijsheid die de wereld niet begrijpt. En zo zingen zij psalmen en lofzangen en geestelijke liederen, en zij doen het met dankbaarheid in hun hart aan God. Mag ik het je vriendelijk zeggen: ‘Wij hebben echt helemaal niemand nodig die ons vertelt waarom we moeten geloven in de kracht van het Woord van God. We moeten geloven in de kracht van het Woord van God.
