Ze krijgt het kruisje op haar voorhoofd getekend. As van verbrandde palmtakken in de vorm van een kruis. Ze hoort de priester de woorden zeggen vanuit het eeuwen oude Boek. ‘Gedenk, mens, dat je stof bent en tot stof zult wederkeren.’ De woorden die door God zijn uitgesproken nadat de mens onnoemelijk van Gods liefde was afgeweken door te denken dat Hij niet goed was. Genesis 3:19 op haar voorhoofd. Stof. As. ‘Stof ben je en tot stof zul je wederkeren.’ De uitspraak spoort aan tot boete, bekering en bezinning. Een gedenk teken van het kruis van Jezus Christus op ons vergankelijke lichaam. Bedenken, gedenken, leren om Zijn lijden recht te betrachten.
Een gedenk teken van het kruis van Jezus Christus op ons vergankelijke lichaam. Bedenken, gedenken, leren om Zijn lijden recht te betrachten.
Aswoensdag, het is een dag die door veel Rooms-Katholieken nog steeds wordt gehouden als het beginpunt van de Veertigdagentijd. Daar waar ik eerst niet eens het bestaan van afwist, kreeg dit na het uitzoeken er van veel meer waarde. De symboliek van het kruis van as heeft een diepe betekenis. De mensen gaan naar de kerk om daar een kruis te ontvangen, een kruis dat met as op hun hoofd wordt getekend.
Dit jaar valt het op dezelfde dag waarop mensen de liefde vieren, cadeaus voor elkaar kopen, eindeloos uit eten gaan. Valentijn. Een dag om de liefde voor de ander uit te drukken en waar de commercie wel bij vaart. Of de dag om een liefdesbetuiging op een kaart te schrijven. Maar goed, ik heb geen idee hoe mensen het allemaal invullen. Een ding is wel duidelijk, het gaat om de liefde die jij hebt en die je aan de ander duidelijk wil maken. En plotseling lijken Aswoensdag en Valentijn dan toch niet zoveel van elkaar te verschillen.
Besef wie je bent in dit grote universum. Besef dat niet heel de wereld om jou draait.
De dag waarop de Veertigdagentijd begint lijkt ons te zeggen: ‘Besef wie je bent in dit grote universum. Besef dat niet heel de wereld om jou draait. Besef dat je van het hart van God bent afgeweken. Besef dat het kruis heen wijst naar verzoening en herstel. Vrede met God.’ Een dag in het kerkelijk jaar waarin je de rust wordt geboden om bewust de tijd te nemen om stil te staan bij het kruis. Alsof er aan het begin van deze weken een kruis van as op je voorhoofd getekend staat en het klinkt in je oren: ‘Stof ben je en tot stof zul je wederkeren.’
Als we ons leven in dat perspectief gaan zien, worden we kwetsbaar en klein. Leren we ons geliefd te weten door die Schepper, Die het stof niet wilde wegblazen, maar er de kroon van de schepping van wilde scheppen. Dan zien we door het teken van het kruis hoeveel de Drie-enige God er voor over heeft gehad om de verbroken relatie tussen de stofmensen en Hem weer in harmonie te maken. Shalom.
Veertig dagen lang déze grote liefdesbetuiging overdenken die verder gaat dan Valentijn. Maar of het zo mooi is? Geen glanzend goud, maar stof. Geen duur cadeau, maar een kruis. Geen schoonheid, maar Iemand die we niet zouden kunnen aanzien en onze ogen voor zouden sluiten. Maar het gaat nog verder. Het is geen eens een wederzijds liefdesverhaal. Want Hij bewees Zijn liefde al toen de stofmensen nog zondaren waren. Geen grootse liefdesbetuigingen met veel woorden, maar een liefdevol zwijgen. Geen meeslepend liefdesnummer, maar drie uur diepe duistere stilte. Geen volledige aanwezigheid om te vieren, maar een verlaten ‘waarom’. Niet Iemand met veel aanzien en een hoge status om aantrekkelijk te vinden, maar Iemand Die werd veracht en als onwaardig werd beschouwd door de mensen.
De dagen fluisteren het jou en mij toe: ‘Hij voor jou, omdat je anders de eeuwige dood had moeten sterven.’
Stof ben ik en tot stof zal ik wederkeren. De dagen fluisteren het jou en mij toe: ‘Hij voor jou, omdat je anders de eeuwige dood had moeten sterven.’ Het zingt onze dagen door als Paulus zegt dat wij ons op niets anders moet beroemen dan het kruis van Jezus Christus. Zo’n Aswoensdag is nodig. Ik heb het nodig dat er iemand is die het mij laat zien en een symbolisch kruis op mijn leven tekent. Want mijn ogen wijken zo snel af, mijn verstand vergeet zo snel en in mijn hart dooft de liefde soms zo snel. Alsof ik het gewoon ben gaan vinden, de Man van Smarten aan het kruis voor mij en door mij. Hij voor mij, zodat ik de toorn van God niet hoef te dragen. Omdat Hij wil dat ik Thuis kom bij de Vader. Alsof ik het gewoon vind wat ik deed, hoe ik handelde, hoe ik zondigde. Alsof ik het gewoon vind, die genade en Zijn gehoorzaamheid, Zijn liefde tot in de dood.
Ik zing het als stofmens, stamelend en verlangend als een gebroken liefdeslied:
Leer mij, o Heer, Uw lijden recht betrachten,
in deze zee verzinken mijn gedachten:
o Liefde, die, om zondaars te bevrijden,
zo zwaar woudt lijden!
Daar G’ U voor mij hebt in de dood gegeven,
hoe zou ik dan naar mijne wil nog leven?
Zou ‘k U, o Heer, die voor mijn schuld woudt lijden,
mijn hart niet wijden?
‘Heer, leer mij te zien dat ik stof ben. Leer mij te zien wie Jezus is. Wijs mij de plekken in mijn leven aan die heiliging en bekering nodig hebben. Laat mij zien wat de prijs was die Jezus voor mij heeft betaald. Geef mij berouw. Breek mijn trots. Mijn hoogmoed. Mijn zelfingenomenheid. Leer mij dat U elk gebroken stukje van mijn leven ziet en er heling in wil geven. Dat niets te vuil is voor U. Dat Uw genade groter is dan al mijn zonden. Neem mijn leven, en laat het tot Uw eer zijn. Verdiep mijn liefde voor U. Leer mij Uw lijden recht te betrachten.’
