De enige vorm van moed die ons zal onderhouden in waarheid en liefde komt van onze identiteit als zondaars die door genade gered zijn. Als je vergeet dat jij je moedige, profetische boodschap over Jezus net zoveel of zelfs meer dan ieder ander nodig hebt, komt je moed op anderen over als louter arrogantie.
Moed is meer dan bestrijding van de cultuur; meer dan ‘nee’ zeggen tegen de wereld.
Moed te hebben om dezelfde oude, eerder gefaalde benaderingen te herhalen is dwaasheid. Gehaat worden door de wereld is niet per se een bewijs dat je moedig bent. Je spreekt op een moedige manier over het huwelijk en abortus. Goed zo! Wijd nu dezelfde moed aan het vechten tegen racisme en het afwenden van oorlog. De kerk heeft dat niet altijd gedaan, en de consequenties zijn destructief geweest voor zowel de kerk als de wereld. Wees niet verwonderd dat de wereld een kwalijke oplossing verkiest als wij geen oplossing bieden.
Moed is meer dan bestrijding van de cultuur; meer dan ‘nee’ zeggen tegen de wereld. We bidden voor hen die ons vervolgen. Wij houden van onze vijanden. Wij zoeken hun voorspoed, nu en vooral voor de eeuwigheid. Maar als zij niet de compassie in onze moedige optredens zien, dan zijn we voor hen slechts een volgende belangengroep die de macht grijpt. Als je niet communiceert op een manier die je naasten kunnen verstaan, houd je misschien niet zoveel van hen als dat je geniet van de voldoening die je krijgt door afwijzing. Moed is dan misschien wel je blinde vlek.
Overweeg het volgende: wat heb jij gedaan om de kerk een plaats te maken waar je naasten die niet zijn zoals jij, zich welkom voelen? Misschien bekritiseer je kerken die het cultureel vocabulaire hebben overgenomen en de vreze van God hebben afgezwakt. Maar nodig jij je buren uit die normaal niet naar de kerk komen en bekijk de kerkdienst eens door hun ogen. Wat wordt niet uitgelegd? Wat wordt niet geïntroduceerd? Welke woorden hebben uitleg nodig? Bedenk dat we ongelovigen de dwaasheid van het kruis willen laten aanvechten, niet ons religieus jargon. Als ze verward vertrekken, geef jezelf geen schouderklopje denkend: “Ze kunnen niet met de waarheid omgaan”.
Welke zonden worden publiekelijk beleden in jouw kerk?
Laten we het nog iets persoonlijker maken. Welke zonden worden publiekelijk beleden in jouw kerk? Raadpleeg hiervoor een lijst zoals die in Galaten 5:19-21. Misschien heeft jouw kerk het vaak over zonden als sensualiteit. Maar zoek je ook vergeving voor tweedracht? Jaloezie? Rivaliteit? We kunnen niet zomaar de sombere zienswijze die de wereld heeft van de kerk afdoen als een bewijs dat we trouw voor Jezus leven. Buitenstaanders zien onze kerken als meer dan voldaan om een conservatief utopia te dopen waar de regering de zonden van anderen straft en onze vrijheid, consumptiegedrag en ongelijkheid niet aantast. Zij denken dat wij voor onszelf christen zijn. Zij zien het christendom niet als zorgzaam voor de wereld. Ze zien niet hoe geloof in Jezus een verschil maakt voor alledaagse problemen als gebrek aan de mogelijkheid tot kwaliteitsonderwijs of werkgelegenheid. Wij spreken over religieuze vrijheid, en zij horen ons pleiten voor speciale voorrechten. Wij spreken over bekering, en zij horen ons Republikeinse stemmers werven. Wij hebben het over moed, en zij horen ons smachten naar de zwart-wit jaren ’50.
De moed die telt is de moed die je getrouw maakt op welke plaats en positie God je heeft gesteld.
Als je zoals ik bent, zul je het de wereld doorgaans kwalijk nemen dat zij het niet begrijpt. Dat is onze blinde vlek. Je bent geneigd een wereld die altijd de profeten heeft afgewezen en het geweten wat betreft zonde heeft onderdrukt liever kwijt dan rijk te zijn. Terwijl ze wijs beweren te zijn, verruilen de goddelozen de glorie van de onsterfelijke God voor afgoden en worden dwazen (Romeinen 1:22-23). Tot op zekere hoogte heb je gelijk. We kunnen niet verwachten dat de wereld onze moed herkent als liefde. Wij weten dat echte barmhartigheid niet mogelijk is los van de moed om de bijbelse leer te verdedigen. In zonde gaat de wereld te keer tegen de Hemelse Vader, ook al weet Hij altijd wat het beste is voor hen. Dat is het grootste probleem met het werken voor het algemeen belang, ook al klinkt dat misschien erg mooi. Wat als de wereld niet wil wat goed voor hen is?
Helaas vervallen wij moedige christenen vaak in pessimisme zodra we worden tegengestaan door de wereld. We verdedigen de leer van genade zonder genade en verwarren een afwijzing van ons met een afwijzing van Jezus. Maar Jezus liet zijn dwaze leerlingen niet varen. Hij vergaf zelfs zijn moordenaren vanaf het kruis. Hij liet zelfs jou en mij in onze zonde niet in de steek. Dus pessimisme maakt ons niet heldhaftig.
De moed die telt is de moed die je getrouw maakt op welke plaats en positie God je heeft gesteld. Die moed maakt je vurig van geest, geduldig in verdrukking en volhardend in het gebed, terwijl je de Heere dient met ijver en je altijd verheugt in Zijn vaste hoop (Romeinen 12:11-12). En de uitdagingen waar we voor staan in een veranderende wereld zullen allen behalve de vurige, geduldige, volhardende en verheugende christenen uitroeien. Pessimisme en afstand nemen volstaan niet.
