Ik wil terugkomen op een punt dat ik eerder gemaakte heb en dat is het idee dat de atheïsten de intellectuelen onder ons zijn. Ik denk dat dit volledig onjuist is. De hele golf van nieuwe boeken die zijn gepubliceerd door de ‘nieuwe atheïsten’, zoals Harris, Hitchens en Dawkins zijn intellectueel gezien niet vooruitstrevend. De toon bestaat voor het grootste gedeelte uit boosheid, nijd en het is een scheldkanonnade tegenover religie. Hoewel een wetenschapper als Dawkins misschien wel goed is in zijn vakgebied, is hij dat niet op het gebied van filosofie en theologie. Op deze gebieden is hij slechts een leek. Het boek ‘God als misvatting’ is intellectueel gezien geen hoogdravend boek. Vanuit mijn oogpunt als filosoof was ik ontsteld door de argumenten die hij in dat boek geeft. Het boek is echt om je voor te schamen.
Zeker in de laatste 50 jaar is er een ware revolutie gaande in mijn vakgebied, de filosofie. Dit gebeurt vooral in de Anglo-Amerikaanse wereld die een renaissance heeft voortgebracht van christelijke filosofie. Dit gebeurt op zo’n manier dat zelfs de beste filosofen van de meest gerenommeerde universiteiten uitgesproken christen zijn geworden.
Laten we wat namen noemen, zoals Richard Swinburne aan de universiteit van Oxford, Robert en Marilyn Adams aan de universiteit van Oxford, Brian Leftow aan de universiteit van Oxford. Mensen zoals Alvin Plantinga aan de universiteit van Notre Dame, Peter van Inwagen, Dallas Willard en Eleonore Stump. Ik kan door blijven gaan met het noemen van mensen die verbonden zijn aan toonaangevende universiteiten in Amerika en Engeland die uitgesproken christen zijn. Het gevolg is zo groot dat de uitstraling van mijn vakgebied volkomen is veranderd ten opzichte van de jaren ’30 en ’40 toen Russell en Eyre het vakgebied bepaalden.
