Na een lange treinreis kom ik aan in het huis van mijn oma, de deur staat open, de thee staat klaar. Het donker kleurt de ramen. Zij, de oudere vrouw die behoort tot de zeer sterke en ik die behoor bij de jeugdige van dagen. We praten, écht. Over moeite, pijn, zonden, worstelingen, mensen die wegvallen, dingen die nooit meer terug komen. De grote klok tikt, we slaan de Bijbel open, het tijd overstijgend Woord.
De tijd tikt zichzelf weg. Oma’s stem klinkt door de kamer.
‘Want ik ben er van overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden…’
De tijd tikt mensen weg. De wijzers schuiven ze als stof.
‘Ook wij zuchten in onszelf, in de verwachting van de aanneming tot kinderen..’
De tijd tikt door.
‘Niets kan ons scheiden.’
Tegen de tijd in. Verdrukking en vervolging ligt over de aarde. Honger vult de magen. Benauwdheid de harten. Naaktheid kleed de mensen. Gevaar vult de ogen. Het zwaard doorsteekt ons vlees. Het tikt de wereld aan. De mensheid aan. Zoals de klok de tijd laat tikken.
‘Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem die ons heeft liefgehad.’
Een jubel door de tijd. Een wakker uit je slaap galm van de klok. De oude gebroken stem leest door. De stem waarmee ze haar Schepper heeft aangeroepen. De waarheid valt neer in ons hart, in de kamer, in de wereld.
‘Want ik ben er van overtuigd dat noch dood, noch leven, noch engelen, noch overheden, noch krachten, noch tegenwoordige, noch toekomstige dingen, noch hoogte, noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde van God in Christus Jezus onze Heere.’
Het valt onze handen in. De Paulus-overtuiging die door de uitroep van volbrenging. totale overwinning heeft gekregen. In alle eeuwen. Op begraafplaatsen. Ziekenhuisbedden. Terminale lichamen. Gebroken harten. Doodsangsten. Gepeste kinderen op het schoolplein. Toekomst verliezen. De hoogste bergen. De diepste plaatsen. Mijn leven.
‘Want ik ben er van overtuigd..’
Ik fluister het de wereld in en weet dat ik er alleen maar van overtuigd kan zijn omdat God er Zelf van overtuigd is.
‘Meer dan, meer dan een overwinnaar.’
En daar in de oude stoel van mijn oma weet ik mij rijk. Rijker dan iets mij ooit kan maken. Overwinningsrijk in een gebroken wereld. Daar waar Hij werd zoals wij. Het kinder gehuil van een zondeloos Kind. De verbrijzelde en verachte. Die met alle waarheids-overtuiging sprak:
‘Het is volbracht!’
Hij werd zoals wij. Wij zijn zoals Hij.
‘Maar in dit alles zijn wij meer dan overwinnaars door Hem Die ons heeft liefgehad.’
Kracht voor vandaag. Blijde hoop voor de toekomst.
De tijd tikt. Tikt ons naar Hem toe.
