Introverte mensen denken vaak dat evangeliseren echt iets is voor extraverten. Als Jezus ons opdraagt om Zijn goede nieuws te vertellen, wie zijn er dan enthousiaster om dat te gaan doen: de mensen die zich op hun gemak voelen in groepen en veel praten of mensen die liever ontspannen met een boek in een stille ruimte?
Als jij een introvert bent, een stille-ruimte bewoner zoals ik, dan heb je dit waarschijnlijk al eerder gedacht. Het kan dat je geconcludeerd hebt dat God niet van jou verwacht om te evangeliseren, omdat hij jou introvert heeft gemaakt. Het is tenslotte niet jouw talent toch? Nou, je hebt gelijk en geen gelijk.
Voor zowel introverten als extraverten kan liefde ons inspireren om moeilijke dingen te doen.
Beweren dat iets belangrijks niet jouw talent is, is een perfecte manier om je verantwoordelijkheid te vermijden. Als je me niet gelooft, probeer het dan uit op je huisgenoot als je de volgende keer wordt gevraagd om de afwas te doen.
Behalve dat dit excuus (dat het niet jouw talent is) zo slap is bij je huisgenoten, waarom is het nog meer zo slap? Het gaat recht in tegen de duidelijke woorden van Christus. Dit laatste is reden genoeg voor ons allemaal, om deze smoes niet te gebruiken bij de grote opdracht om te evangeliseren.
In Mattheus 28 zegt Jezus niet: “Extraverten, onderwijs al de volken”. Eigenlijk zegt Jezus niets over de persoonlijkheid van discipelen. Jezus zegt juist dat ze het Evangelie kunnen en moeten delen, omdat “Hem alle macht is gegeven in de hemel en op de aarde” (Mattheus 28:18). Het gaat niet over de discipelen, maar over de kracht en het gezag van Christus. Hij verwacht van al Zijn volgelingen om het verhaal te delen. Niet omdat het onze specifieke gave is, maar omdat het onze gedeelde roeping is, die Christus zelf geeft en heeft bekrachtigd.
Waarom God introverten roept om te evangeliseren
Maar als dit waar is, waarom heeft God ons dan niet allemaal extraverten gemaakt? Zou het niet veel beter zijn geweest als de mensen die de taak hebben te evangeliseren, ook in het dagelijks leven meer praten met mensen. Hij had het zeker zo kunnen doen, dus waarom koos God ervoor om introverten te roepen, samen met extraverten, en hen te gebruiken in dit wereldwijde doel?
1. Om ons Zijn grootheid te laten zien
Wellicht is een van Gods redenen, om hun een levend voorbeeld te laten zijn van de overtreffende grootheid van het Evangelie. Bijna iedereen weet dat introverten meer tijd alleen doorbrengen en grote menigtes ontwijken. Als we opmerken dat een introvert iets anders doet, zoals nieuwe mensen ontmoeten of mensen uit nodigen bij hen thuis, laat dat juist zien dat het Evangelie belangrijker voor hen is, dan doen wat voor hen fijn voelt.
Introverten streven naar diepere relaties met minder mensen, wat grotere intimiteit en vertrouwen bevordert.
Denk aan de meest introverte persoon die je kent, en beeld je in dat zij op de hoek van de straat het Evangelie deelt – of misschien nog moeilijker, met een collega, buurman, of familielid. Je weet dat dit moeilijk voor hem zou zijn. Hierom zou je extra aandachtig luisteren, wetend dat de boodschap die verteld wordt, speciaal moet zijn, als het zelfs deze persoon aanspoort uit zijn comfortzone te stappen en het te delen met anderen.
2. Om ons te laten groeien en volwassen te worden
God heeft introverten geroepen om te evangeliseren, omdat het een middel is om te groeien in heiligheid. Een kenmerk van een volwassen gelovige is het kiezen om zijn eigen voorkeur te laten sterven, om zo God te gehoorzamen. En stervend is precies hoe een introvert zich kan voelen, na een lange tijd met mensen te zijn. De verleiding is daarom voor introverten, om uitvluchten te vinden, zoals het beweren dat evangeliseren “preken van het Evangelie en het gebruiken van woorden, wanneer dat nodig is”. Maar is dat echt wat Jezus bedoeld als Hij zegt, “predik het Evangelie”(Markus 16:15) en “onderwijs hen, lerend alles wat Ik u geboden heb in acht te nemen”(Mattheus 28:19)? Nee, de harde waarheid is dat Jezus precies bedoelde wat Zijn woorden suggereren, dat we onze levens moeten toewijden aan het delen van het goede nieuws van onze opgestane Redder – en ja, dat betekent woorden gebruiken.
Daarom moeten introverten actief vechten tegen de verleiding, om zich te verzetten tegen de roep om te evangeliseren. Dit vechten is een groot deel van onze heiligmaking.
3. Om vreugde te oogsten
God heeft introverten geroepen om te evangeliseren, omdat het veel meer vreugde plukt, dan bij het gemak wat je ontvangt door sociale afscheiding. Bijvoorbeeld, denk aan de 72 die Jezus zond om te preken als lammeren onder de wolven (Lukas 10:3). Dat klinkt niet als een onderneming waar veel mensen zich vrijwillig voor aanmelden. Toch kwamen deze 72 later terug met zo veel vreugde, dat ze zich niet in konden houden om de opwinding van hun inspanningen te delen (Lukas 10:17). Ze waren zelfs zo vreugdevol, dat Jezus hen moest waarschuwen zodat hun opwinding de waarde van hun eigen redding niet zou overschaduwen.
4. Om goed te zorgen voor Zijn ontwerp
God heeft introverten geroepen om te evangeliseren, omdat hij ons ervoor heeft toegerust. Ja, God heeft alle gelovigen gezegend met de Heilige Geest, die ons toerust voor gedurfde en effectieve evangeliebediening. Dit is een grote waarheid voor zowel introverten als extraverten. Het communicatiekanaal zijn, om de meest belangrijke boodschap in de wereld te delen gaat niet om ons, niet om onze karakters en voorkeuren, maar om het gezag van Jezus en de kracht van zijn Geest.
Vier manieren hoe introverten zijn toegerust
Introverten zijn net als iedereen geroepen om te evangeliseren. Eigenlijk heeft God ons als introverten gereedgemaakt voor evangelisatie op een unieke en ongebruikelijke manier.
Als eerst, introverten worden eerder aangetrokken naar 1-op-1 interactie, dan groepsgesprekken. Hoewel groepsgesprekken zeker nuttig zijn, zorgt 1-op-1 contact voor dieper luisteren en delen.
Als tweede, geven introverten de voorkeur aan luisteren en intern verwerken in plaats van praten en verbale verwerking. Dit kan enorm fijn zijn voor hen die een behoefte hebben aan gehoord, gekend en begrepen te worden, voordat ze serieus een ander zijn standpunt beoordelen (wat in dit geval het Evangelie zou zijn).
Als derde, neigen introverten naar het ontwikkelen van diepere contacten met minder mensen. Het niveau van intimiteit in deze contacten hebben de potentie de sfeer de bevorderen, waar het Evangelie effectiever kan worden gedeeld, met oprechte liefde, oprechtheid en vertrouwen.
Als vierde en laatste, genieten introverten van tijd alleen doorbrengen, in het bijzonder na een lang gesprek. En wat is beter om te doen wanneer je alleen bent, dan te bidden voor de persoon met wie je zojuist het Evangelie hebt gedeeld? We zouden zelfs zo ver kunnen gaan om te zeggen dat God introverten heeft ontworpen om een betere schakel te zijn voor het Evangelie.
Van de ene introvert naar de ander
Zowel voor introverten, als extraverten, kan liefde ons inspireren om moeilijke dingen te doen. Of dat nu betekent dat een introvert naar een grote groep toe gaat, of een extravert de menigte verlaat en tijd alleen doorbrengt om te bidden voor anderen, beide zijn acties die gemotiveerd worden door liefde, dat een verlangen naar comfort overstijgt. Samen, wat onze persoonlijkheden of voorkeuren ook zijn, baden we in de ultieme daad van liefde, het offer van Jezus, die zijn eigen comfort verliet voor ons eeuwige comfort en vreugde. En wij stappen in geloof naar buiten, om onze liefde te tonen aan anderen.
