De hele wereld is in paniek, dit is onze kans! Nou gaan we laten zien wat hoop, vertrouwen en geloven is! Nu gaan we evangeliseren, nu gaan we blij zijn, hoop verspreiden, bidden, proclameren, zingen! Zo hard mogelijk: “Jezus Overwinnaar! Elke vijand vlucht, ieder bolwerk valt neer!”
Zo’n sfeertje is er hier en daar onder christenen. Op Whatsapp vliegen er allerlei bid-, zing- en halleluja-initiatieven rond. Mooi. Maar mag het misschien ook een toontje lager?
Petrus was niet de laatste volgeling van Jezus die bang werd, verraad pleegde, het van genade moest hebben.
We zijn hier als kerk niet zo veel gewend in het Westen. Wat als we straks echt merken dat satan een brullende leeuw is? Als wolven de schapen uiteen gaan jagen? Het is niet zo dat de kerk eerder elke crisis stoer, moedig en halleluja-zingend doorkwam (waar was de kerk toen Hitler zes miljoen Joden de dood in joeg?). Petrus was niet de laatste volgeling van Jezus die bang werd, verraad pleegde, het van genade moest hebben.
En ja, het is mogelijk om een licht te zijn in het duister. Maar als je het van je eigen moed en geloofspower moet hebben, kom je niet zo ver. Hoe je wel blijft branden? Alleen door genade.
“I need Thy presence every passing hour:
What but Thy grace can foil the tempter’s power?
Who like Thyself my guide and stay can be?
Through cloud and sunshine, oh, abide with me.”
Deze column is eerder gepubliceerd door het Landelijk Contact Jeugdwerk. Gertjan de Jong is medewerker bij jongerenorganisatie LCJ.
