Kinderen worden geen kind van God omdat zij gelovige ouders hebben. Genade is niet erfelijk. Jezus wil gelukkig wel een nieuw verbond met hen maken. Als zij tot geloof gekomen zijn. Dat kan al als ze klein zijn. Allemaal mogelijk door de hoge prijs die al betaald is.
Wat hoopvol! Er is genade in overvloed. Christenen willen niets liever dan dat hun kind ook in de waarheid zal wandelen. 2 Joh. : 4. Ouders zullen biddend aanwezig blijven. Juist zij zullen de laatsten zijn die hun kind verhinderen tot Jezus te gaan. Wetend dat het Koninkrijk ook voor hen is. Wij moeten daarom goed gebruik maken van de eerste jaren van een kind. Het is dan zo heerlijk onbevangen en beïnvloedbaar. Deuteronomium 6:7 gebruikt het woord inprenten. Al sprekend van de liefde tot God- onderweg en thuis. Van belang is dat Zijn woorden in ons hart zijn.
In Nederland kennen wij het spreekwoord van de paplepel. Dat beeld spreekt mij aan. Wat wij met de paplepel binnengekregen hebben is onvergetelijk. Laat het dan de naam van Jezus Christus zijn! Zing liedjes over Hem terwijl je kind te eten krijgt. Daar hoef je geen prachtige stem voor te hebben. Elk kind vindt elk liedje mooi. Zing van God onder je werk in huis. Er zijn nog veel meer mogelijkheden om zaad te zaaien. Bid hardop voor en met je kind en dank God voor hem of haar. Dat schept verbondenheid. Leer teksten samen uit het hoofd en beloon dat eventueel. Bedenk dat er tijden zullen komen waarop andere -duistere- invloeden impact op het hart van ons kind zullen proberen te krijgen. Er kunnen zelfs tijden van vervolging komen. Dan is het bewaarde woord een schat.
Waar in de Geest gezaaid wordt, wordt ook gemaaid in de Geest. Bemoedigend als wij ontmoedigd zijn in de opvoeding (Gal.6:7-8). Op latere leeftijd kun je weer dingen tegen je ene kind zeggen over de liefde van Jezus, binnen gehoorsafstand van het oudere kind. Of praat er samen over als ouders terwijl je kind op de vloer speelt. Maak positief gebruik van de kleine potjes met grote oren. Onze invloed wordt zeker ergens opgeslagen!
Ik heb in ons gezin geen ervaring met pubers. Wat ik weet is dat deze kinderen letten op echtheid. Wees een open boek. Ook over je fouten. Zeg gerust dat je het anders had moeten doen. Als je de paplepel trouwens verkeerd of helemaal niet gebruikt hebt, geef dan nu niet de moed op. Vertrouw op God. Daar is vergeving! En er zijn nieuwe kansen. Uit alsnog je liefde en je zorg voor hun hart. Je bent en blijft belangrijk voor je kinderen.
De paplepel blijft niet altijd van toepassing. Maar een zelfgeschreven passende kaart kan het hart van een puber of volwassene -alsnog- innemen.
Gods zegen op je pad!
bron: http://bvanbraak.blogspot.nl/2015/07/paplepel.html
