Ik ben 33 en single. Zolang als dat ik me kan herinneren, heb ik willen trouwen. Terwijl ik ermee worstelde om in het reine te komen met het vooruitzicht om mijn leven lang single te blijven, deed ik hetzelfde als anderen die verlangen naar een huwelijk en vragen, “Als God wil dat ik single ben, waarom heeft Hij mijn verlangen naar een huwelijk niet weggenomen?”
Sommigen zouden deze vraag beantwoorden door te zeggen dat God dit verlangen toelaat, omdat Hij me in feite getrouwd wil zien. Zij denken dat als ik mijn idee van het soort man waar ik mee zou kunnen trouwen aanpas, of als ik online ga daten, dat God mij een echtgenoot zal geven. Dat is misschien geen slecht advies, hoewel ik niet geloof dat enig initiatief, of het gebrek daaraan van mijn kant, Gods goede plan voor mijn leven dwarsboomt.
Het is in feite mogelijk dat Gods bedoeling voor mijn hart is om te blijven verlangen naar een huwelijk, zonder dat Hij van plan is dat verlangen te bevredigen.
Beeld van verlatenheid
Door de gehele Bijbel vinden we beelden van een bruid zonder een bruidegom. In de Bijbelse wereld is er niet zoiets als een egocentrische Sex in the City-achtige levensstijl als single. Een bruid zonder een bruidegom is een beeld van verlatenheid. Neem Ruth. Naomi had terecht onderkend dat er in het oude Israël geen toekomst was voor een Moabitische weduwe. Uiteindelijk voorzag God voor een echtgenoot voor Ruth, maar tot Hij dat deed, bestond haar leven uit armoede en schaamte. In het vreemde verhaal van Jefta’s dochter (Richteren 11), die ter dood werd gebracht om de onbezonnen eed van haar vader, huilden zij en haar vriendinnen. Niet over het feit dat ze zou sterven, maar dat ze zou sterven als maagd.
Ik ben dankbaar dat mijn lot niet hetzelfde is als dat het was geweest voor een ongetrouwde vrouw in oude tijden. Ik kan werken en in mijn eigen levensbehoefte voorzien. Ik mag eigendom bezitten. Ik hoef niet afhankelijk te zijn van mijn kinderen voor financiële ondersteuning als ik oud ben.
Toch is het nog steeds een verdrietige gedachte dat ik nooit een kind zal baren en nooit zal weten wat de liefde van een echtgenoot inhoudt. Er is nog steeds schaamte omdat de samenleving vraagt: “wat is er mis met jou?” als je nooit een koppel vormt met iemand anders. Ondanks het feit dat deze aspecten van het single-zijn pijnlijk zijn, geloof ik dat God een doel heeft met die pijn.
Als de Bruidegom komt
Er is nog een ander plaatje in de Bijbel van een bruid zonder een bruidegom. Degenen rondom haar die haar situatie zien, zien haar als verlaten. Die bruid was Israël. Toen ze in ballingschap was, was ze net zo verlaten als een vrouw zonder echtgenoot of kinderen. Maar de profeet Jesaja profeteerde over een hoopvolle toekomst voor Israël:
Omwille van Sion zal ik niet zwijgen,
omwille van Jeruzalem zal ik niet stil zijn,
totdat haar gerechtigheid opkomt als een lichtglans,
en haar heil als een brandende fakkel.
De heidenvolken zullen uw gerechtigheid zien
en alle koningen uw luister;
u zult met een nieuwe naam genoemd worden,
die de mond van de HEERE bepalen zal.
U zult een sierlijke kroon zijn in de hand van de HEERE
en een koninklijke tulband in de hand van uw God.
Tegen u zal niet meer gezegd worden: verlatene,
en tegen uw land zal niet meer gezegd worden: woestenij,
maar u zult genoemd worden:
Mijn welgevallen is in haar,
en uw land: getrouwde;
want de HEERE verlangt naar u,
en uw land zal getrouwd worden.
Want zoals een jongeman trouwt met een jonge vrouw,
zo zullen uw kinderen trouwen met u;
zoals een bruidegom zich verblijdt over zijn bruid,
zo zal uw God Zich over u verblijden. (Jesaja 62:1-5)
Deze profetie beeldt de terugkeer van Gods gunst over Israël uit als de komst van een bruidegom waar lang naar uit is gezien. Ook al was dat al gedeeltelijk vervuld door Israëls terugkeer uit ballingschap, de profetie is uiteindelijk vervuld in de komst van Jezus, Die naar Zichzelf verwees als de Bruidegom.
Als God me ooit een echtgenoot geeft, zal ik het levende beeld zijn van de blijdschap in de langverwachte bruidegom. We zullen een bruiloftsfeest hebben, die de afschaduwing zal zijn van het bruiloftsmaal van het Lam (Openbaring 19). Het doel van mijn periode als single zal duidelijk zijn voor iedereen die deelt in mijn blijdschap; het was om de genieting van het huwelijk nog zoeter te maken.
Maar wat als ik nooit trouw? Faal ik dan als beeld van het Evangelie? Helemaal niet. In plaats daarvan zal ik leven en sterven als het portret van hoe de kerk nu bedoeld is. Jezus waarschuwde dat er een tijd zou zitten tussen Zijn hemelvaart en wederkomst, een tijd van wachten op de beloofde Bruidegom: En de discipelen van Johannes en van de Farizeeën vastten; en zij kwamen en zeiden tegen Hem: Waarom vasten de discipelen van Johannes en van de Farizeeën wel en waarom vasten Uw discipelen niet? En Jezus zei tegen hen: De bruiloftsgasten kunnen toch niet vasten terwijl de Bruidegom bij hen is? Zolang zij de Bruidegom bij zich hebben, kunnen zij niet vasten, maar de dagen zullen komen dat de Bruidegom van hen weggenomen zal zijn, en dan, in die dagen, zullen zij vasten (Markus 2:18-20).
Als een christelijke single die volgens Gods geboden leeft, heb ik geen seksleven. Hoewel veel van ons deze onthouding niet zien als vasten, zouden we dat wel moeten doen. Ik zal, met Gods hulp, vasten van seks totdat Hij me een bruidegom geeft. Ik zal ook vasten van een heleboel andere gemakken die bij het huwelijk horen (en daarbij ook van de beproevingen die daarmee gepaard gaan). En als ik sterf zonder dit vasten te onderbreken, zal ik sterven in het gezelschap van de gelovigen die beschreven worden in Hebreeën 11, waarvan we lezen: En deze allen hebben, hoewel zij door het geloof een goed getuigenis van God gekregen hebben, de vervulling van de belofte niet verkregen, daar God met het oog op ons iets beters voorzien had, opdat zij zonder ons niet tot de volmaaktheid zouden komen (Hebreeën 11:39-40).
Heilige ontevredenheid
Als je een christen bent die naar een huwelijk verlangt, dan is er een grote kans dat iemand Psalm 37:4 voor je geciteerd heeft: Schep vreugde in de HEERE, dan zal Hij u geven wat uw hart verlangt. Mensen hebben dit vers gebruikt om me ervan te verzekeren dat, als een huwelijk het verlangen van mijn hart is, God een echtgenoot voor me in gedachten heeft.
Als je dit vers beter leest, is het duidelijk dat dit vers niet betekent dat God me alles zal geven waar ik voor bid. Het is een voorwaardelijke belofte. Om de verlangens van mijn hart te verkrijgen, moet ik vreugde scheppen in de Heere. Als ik vreugde schep in de Heere, wat is dan het verlangen van mijn hart? Dat is Hij.
Hoewel dit vers niet belooft dat er hier op aarde een eind komt aan mijn single-zijn, geeft het me hoop voor vreugde in de Heere. Betekent dat dat ik tevreden zou moeten zijn met mijn single-zijn? Ik zou antwoorden dat, hoewel ik misschien nooit tevreden zal zijn met mijn single-zijn, ik de vreugde in God in mijn single zijn-kan kennen. Ik kan ervoor danken. Ik kan het gebruiken om tot zegen te zijn voor anderen. Ik ga er echter geen tijd aan verspillen om me schuldig te voelen over dat ik nog steeds verlang naar een huwelijk. Ik ga dit onvervulde verlangen juist gebruiken als een gelijkenis voor de heilige ontevredenheid die we zouden moeten voelen tot Christus terugkomt.
De Bijbel vertelt ons dat we vreemdelingen en bijwoners zijn op deze aarde. Een single weet hoe het voelt om te leven als een buitenbeetje in een wereld vol met koppels. Waarom zou je niet God verheerlijken door dat vreemdelingschap te erkennen, terwijl je hem vraagt om je minder thuis te laten voelen hier op aarde? Waarom zou je niet een rein leven leven in de wetenschap dat je Gods wil voor Zijn kerk belichaamt, vastend en wachtend op onze Bruidegom? Waarom zou je niet doorgaan met bidden voor een echtgenoot, zelfs al doe je mee met de woorden van de Geest en de Bruid die roepen: Kom, Heere Jezus, kom!
