Tegenwoordig moet alles op school, studie of werk iets te maken hebben met ‘vooruitgang’, ‘progressie’ en ‘vernieuwing’, om interessant te zijn. Begrijp me niet verkeerd, er niets mis met het onder de loep nemen van de huidige manier van lesgeven, de insteek in een onderzoek, of de manier waarop klanten op je werk worden benaderd. Waar wel iets mis mee is, is dat we zonder opletten deze manier van denken ook kunnen laten insluipen in hoe wij naar de Bijbel en naar God kijken.
Een tijdje geleden hoorde ik de term ‘de progressieve christen’ en ik was meteen erg benieuwd wat dit betekende en wie zichzelf zo noemt. Al snel had ik het gevonden. De progressieve christen ‘gaat door’. Geen stilstand maar een stromende rivier, werd gesuggereerd als een eigenschap van de christen van vandaag. Goed om je heen kijken en nieuwe denkbeelden over God ontwikkelen, en dat met een sausje liefde en respect eroverheen.
‘Wat is hier mis mee?’ denk je misschien. Wat mij aan het denken zette was dit: blijkbaar, als je niet zo bent als de christen hierboven beschreven, ben je vandaag de dag zogenaamd suf. Je bent een saaie christen die vastzit in zijn eigen kooitje, niet in staat om daarbuiten te kijken en ‘nieuwe denkbeelden’ te vormen. Want zeg nou zelf, als je alleen maar telkens in je Bijbel duikt om te kijken Wie God is en wat Hij in het verleden heeft gedaan voor het volk Israël en anderen, dan ben je wel wat oubollig. Is dat zo?
Het antwoord vond ik in diezelfde Bijbel. Trouwens, dat is toch de enige plek waar je zeker van bent om de waarheid te kunnen vinden? In 2 Timotheüs 3:16-17 staat dit: ‘Heel de Schrift is door God ingegeven en is nuttig om daarmee te onderwijzen, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de rechtvaardigheid, opdat de mens die God toebehoort, volmaakt zou zijn, tot elk goed werk volkomen toegerust.’ De Bijbel bevat dus Gods Woord, van begin tot eind, helemaal. De plek om je denkbeelden van God te laten vormen is daar waar Zijn Woorden te vinden zijn, en dat is in de Bijbel.
Juist het hebben van de Bijbel als gezaghebbende basis, zorgt dat het voor een christen niet suf wordt.
Juist het hebben van de Bijbel als gezaghebbende basis, zorgt dat het voor een christen niet suf wordt. Over de gemeente in Berea werd het volgende gezegd in Handelingen 17:11 ‘zij ontvingen het Woord met grote bereidwilligheid en onderzochten dagelijks de Schriften om te zien of die dingen zo waren.’ Van deze christenen leren we dat we de denkbeelden en meningen van mensen om ons heen, ook van mede-christenen, mogen en zelfs moeten toetsen aan het Woord van God, elke keer opnieuw. Niet suf dus, maar scherp. Dit is misschien niet altijd makkelijk, en zorgt er vaak voor dat je niet mee kunt gaan met de mening van de meerderheid.
Maar, als je Jezus wilt volgen omdat je weet dat Hij de Weg, de Waarheid en het Leven is (Johannes 14:6), bedenk dan dat het volgende over Hem geschreven staat: ‘en het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond (…), vol van genade en waarheid.’ – (Johannes 1:14). Jezus zelf is het ware levende Woord! Het blijft dus niet bij een denkbeeld over God, maar een levend beeld van God, door te kijken naar de Heere Jezus. Bovendien, alleen met Zijn woorden heb je echt iets te vertellen aan de mensen om je heen, niet met jouw eigen denkbeelden of ideeën. Alleen Zijn woorden kunnen tot echte ‘vernieuwing’ leiden, namelijk die van een mens die zondig is en zonden doet, tot een nieuwe levende schepping door de verlossing van de Heere Jezus!
