In de lezing tijdens een toerustingsavond in Rijssen concentreert dominee Krijn Hak zich op de oudste zoon uit de gelijkenis in Lukas 15. Hak besteedt in het bijzonder aandacht aan het contrast tussen uiterlijke vroomheid en innerlijke genade. Hij beschrijft hoe de oudste zoon, ondanks zijn ogenschijnlijke gehoorzaamheid, eigenlijk net zo ver van zijn vader staat als zijn jongere broer.
De dominee legt een vinger bij de houding van de oudste zoon: ‘Ik heb nooit uw gebod overtreden,’ maar ‘die onzin gelooft toch niemand?’ Hij wijst erop dat beide zonen ‘eigenlijk precies hetzelfde zijn, de uitingen zijn anders in vorm maar niet minder geniepig, het hart is exact hetzelfde.’
Over mensen die zich zoals de oudste zoon gedragen, zegt Hak: ‘hun interieur is perfect, hun kleding is perfect, hun auto’s zijn perfect, maar het is zo kil, op de één of andere manier voel ik me er niet veilig bij.’ Hij waarschuwt: ‘het zijn niet de zonden van die oudste zoon die hem buiten houden, het zijn zijn goede werken.’
De kern van zijn boodschap ligt in de waarschuwing tegen wat hij ‘Joods denken’ noemt: ‘dat jij vanaf jong heel erg je best moet doen voor God… en dan uiteindelijk betaalt Hij uit, dat is dus loon naar werken.’ Het tiert welig in menig godsdienstige omgeving, maar het kan niet verder afstaan van het hart van het evangelie.
De lezing eindigt met een verwijzing naar Jezus als de ware oudste zoon en een uitnodiging tot genade: ‘Moede kom ik arm en naakt tot de God Die zalig maakt en daar word je ontvangen met een arm vol met het kleed van genade!’ God nodigt je uit om ook te komen: ‘De Geest en de bruid zeggen: kom… en laat hij die wil het water des levens nemen voor niet.’
