Het is eigenlijk heel normaal als je gemeente je frustreert. Het is normaal als andere christenen je frustreren. Ik zou niet weten hoe je langere tijd zonder frustraties deel kunt uitmaken van een gemeente. Ik durf zelfs te zeggen dat die frustratie onderdeel uitmaakt van het heiligingsproces waarvoor God ons de gemeente heeft gegeven.
Voor alle duidelijkheid: sommige mensen krijgen te maken met misbruik en dat gaat veel verder dan frustratie. Dan komen mensen mogelijk in gevaar. Zulke situaties komen te vaak voor, die moet je uit de weg gaan.
Maar frustratie, een deel van die wrijving die we voelen in de gemeente, is volkomen normaal, die mag je zelfs verwachten. Daardoor gaan we begrijpen hoezeer we andere mensen nodig hebben. We hebben andere mensen op onverwachte manieren nodig. We hebben jongere gelovigen nodig die we wegwijs kunnen maken in het geloof, die we kunnen onderwijzen. We hebben oudere gelovigen nodig die dat voor ons kunnen doen. We hebben zelfs het omgekeerde nodig: we hebben oudere gelovigen nodig die bereid zijn zich te onderwerpen aan jongere leiders in de gemeente. We hebben jongere mensen nodig die bereid zijn om de leiding te nemen.
We hebben binnen de gemeente allemaal van die verschillende relaties nodig, in verschillende richtingen. Ik denk aan Filippenzen 2, waar de apostel Paulus spreekt over Timotheüs, zijn beschermeling. Hij heeft het over het sturen van Timotheüs en zegt dan: ‘Ik ken niemand anders die zo oprecht zorg draagt voor het welzijn van mensen.’ Dat is wat de samenkomst van de gemeente ons biedt: mensen die toegewijd zijn aan God, die een verbondsrelatie zijn aangegaan met ons als leiders en als leden, en die zorg dragen voor ons welzijn.
Soms kan het dus echt frustrerend zijn, als onze leiders er een puinhoop van maken, als mensen gewoon vervelend zijn, als ze de verkeerde parfum gebruiken of de verkeerde dingen zeggen. Er zijn gewoon allerlei frustraties in de gemeente. Maar ik denk dat dat precies de manier is waarop God ons wil laten zien hoe liefde eruitziet. Liefde te midden van verschillen, liefde te midden van wrijving, liefde die wijst op het bloed van Christus. Dat alleen verenigt ons in de gemeente.
