Andy Prime: Iemand zegt: ‘Hallo, dominee John. Ik ben iemand die de afgelopen jaren veel christelijke gesprekken en gebeurtenissen heeft meegemaakt, maar ik worstel nog steeds met mijn vertrouwen op Christus te stellen. Welk advies kunt u mij geven?’
John Piper: Nog steeds worstelend om het vertrouwen op Christus te stellen?
Andy: Ja, ja.
John: Wow, ik zou willen dat ik je kende. Ik zou je dan proberen te peilen voordat ik een antwoord gaf. Ik zou het woord ‘worsteling’ willen peilen. Wat bedoel je daar mee? Waar zit je? Ik wil je zo graag helpen om daar overheen te komen. Laat me je gewoon vertellen wat me te binnen schiet.
Worstelen is vreemd en begrijpelijk
Ik zal je twee teksten geven en je dan vertellen waarom het woord ‘worsteling’ een beetje vreemd en toch begrijpelijk is. In Mattheüs 7:14 zegt Jezus: ‘maar de poort is nauw en de weg is smal die naar het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden’. Nu, dat zou betekenen: ‘maar natuurlijk ga je worstelen, het is moeilijk!’ Ik bedoel, dat is wat Hij zei: ‘maar de poort is nauw en de weg is smal die naar het leven leidt, en weinigen zijn er die hem vinden’. Hij moet dat gezegd hebben omdat Hij wist dat je probeert door de deur te komen, toch? En het is moeilijk. ‘Ik weet niet eens hoe ik dit moet doen. Hoe kom je door de deur? De poort is nauw, en het is moeilijk.’ Oké, dus die tekst geeft me begrip voor het woord ‘worsteling’.
Maar ongeveer vier hoofdstukken later: ‘Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en u zult rust vinden voor uw ziel; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht’. Deze verzen staan allebei in de Bijbel: ‘De weg is moeilijk en de poort is nauw.’ ‘Het is een zacht juk en het is een lichte last.’ Beiden zijn waar. Dat is wat wij geloven in dit Boek. Beiden zijn waar. Wat iedereen een beetje theoloog maakt, is er achter proberen te komen op welke manier ze allebei waar zijn.
Wat is er makkelijker dan rusten?
Als je kijkt naar mijn gedachten, is dit mijn beste gedachte om te begrijpen hoe ze allebei waar kunnen zijn: Wat zou er makkelijker kunnen zijn dan te stoppen met werken voor God en te stoppen met proberen om iets te bewijzen als een middel tot verlossing?
Wat zou er makkelijker zijn dan gewoon te rusten in het werk van Jezus dat zo compleet is, zo volledig, om al je zonden te bedekken, je alle gerechtigheid te geven die je nodig hebt, en je in het gezin te adopteren zonder te werken? Wat zou er makkelijker zijn dan te zeggen: ‘Ik geef het op. Ik val neer. Ik rust’?
Worden als een kind
Ik zal je vertellen wat makkelijker zou kunnen zijn: een trots werken voor God. We houden er niet van om kinderen te worden. ‘Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan’. Wie wil er een klein kind zijn? Ik wil iemand zijn. Ik wil er bekwaam uitzien.
Kinderen die … Ik bedoel, waar is hij? Een van jullie voorgangers kwam binnen met een kleine, twee weken oude baby. Deze man was heel groot. Steek je hand op, waar ben je? Daar ben je, … je kwam binnen en die baby zag eruit als een stipje in zijn arm. En wie wil er op die baby lijken? Ik wil er uitzien als jij. Met jou wil ik geen ruzie, snap je? Hij kan zich staande houden in de wereld, en je maakt het in de ‘schemes’, neem ik aan. Maar die baby? Niemand zal de kracht van die baby prijzen. Dat is waarom het moeilijk is. Ons ego maakt het moeilijk om tot Jezus te komen. Het is niet moeilijk om tot Jezus te komen. Het is geen worsteling, behalve de worsteling om te rusten.
Dat is mijn antwoord op de vraag hoe die teksten waar kunnen zijn. De ene zegt dat je moet komen en rusten. Het is zacht. Het is licht. En de andere zegt dat het moeilijk is, en dat komt omdat rusten moeilijk is voor mensen met een ego. Dus, ik ben nu hard voor je. Misschien is de worsteling geworteld in ‘Ik wil voor mezelf wat macht, wat ego, wat lof, wat waarde, iets houden’ in plaats van ‘Ik ben er gewoon klaar mee. Ik ben er klaar mee om iets te bewijzen.’ Dat is wat ik zou zeggen.
Laat ons Christus zien
Andy: Ik denk dat we het daar zullen beëindigen. We gaan zingen voordat we klaar zijn. Zou je het goed vinden om te bidden, gewoon te danken en de dag af te sluiten?
John: Vader, voor de broeder of zuster die net die vraag stelde: ik weet zeker dat ze niet alleen zijn en dat anderen, misschien hier en wij weten in onze kerken, het moeilijk hebben: ‘Wat betekent het? Hoe kan ik het doen?’ Hoe kan ik alle bezwaren, alle weerstand die in mijn hart opkomt, die bepaalde dingen niet los wil laten, neerleggen?
En ik vraag nu dat het wonder zal gebeuren en dat de ogen van het hart zo verlicht zouden worden met de schoonheid van Christus én de genoegdoening van Christus én de grootheid van Christus én de kracht van Christus én de wijsheid van Christus, dat alle verzet zou vallen. Versterk dus de kerken, Heere, van de 20schemes. Dank u voor deze bediening. Moge in elke behoefte van elke kerk worden voorzien, en moge de dromen worden vervuld voor de meer dan twintig kerken. In Jezus’ naam bid ik. Amen.
