Christelijk hedonisme verandert de manier waarop we over zelfverloochening denken. In de Bijbel kunnen we helder onderwijs vinden over zelfverloochening, toch?
Markus 8:34: ‘Laat wie achter Mij aan wil komen zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen.’
Dus: verloochen jezelf, neem je kruis op en volg Mij. Je zou me moeten vragen: ‘Oké, meneer de christen-hedonist, volgens het christelijk hedonisme wordt er van ons verwacht dat we alles doen om ons plezier te vergroten? Handel naar Markus 8:34! Mijn antwoord is altijd: Lees het volgende vers. Lees gewoon het volgende vers.’ We hebben hier te maken met Jezus. Je mag Jezus’ woorden niet uit elkaar halen en mijn of jouw favoriete uitspraak eraan verbinden.
Verlies je leven
Natuurlijk er is genoeg zonde in ons dat we onszelf de hele dag wel kunnen doden, toch?
Het volgende vers zegt: ‘Want wie zijn leven zal willen behouden, die zal het verliezen; maar wie zijn leven zal verliezen omwille van Mij en om het Evangelie, die zal het behouden.’ (Markus 8:35). En u, discipelen, wilt toch uw leven redden, of niet? Is dat niet het discussiepunt? Je wilt zelf je leven redden, is het niet? Ik vertel je hoe je je leven kunt redden. Ik vertel je hoe je een christen-hedonist moet zijn: verlies je leven. Verlies het in het belang van de armen. Verlies het tijdens missies. Kom op voor wat goed is op het werk. Verlies het. Natuurlijk er is genoeg zonde in ons dat we onszelf de hele dag wel kunnen doden, toch? Paulus zegt: ‘Dood dan uw leden die op de aarde zijn’ (Kolossenzen 3: 5).
John Piper is niet helemaal gered. Hij wordt gered. Daarom zijn er elke dag weer dingen in mij die ik moet verloochenen. Verloochenen, omwille van de vreugde, omwille van het vergroten van mijn tevredenheid. Niet alleen voor eeuwig, maar ook op honderd praktische manieren met mijn vrouw, mijn vijf kinderen en twaalf kleinkinderen.
Dus ja, ik geloof in zelfverloochening. Berouw tonen, mezelf verloochenen, fouten erkennen. Door zelfverloochening kunnen relaties worden geheeld, hersteld, bewaard en kunnen we naar de hemel gaan. Maar in het christelijke leven bestaat er niet zoiets als ultieme zelfverloochening. Dat zou hetzelfde zijn als God in het gezicht kijken in de hemel, wanneer je daar aankomt, en Hij zegt: Welkom in de vreugde van je meester. En dat jij dan zegt: ‘Ik doe niet aan vreugde. Ik houd van zelfverloochening, en ik weet dat dit U het meeste eert. En ik weet dat U me vreugde aanbiedt, maar ik verloochen alleen mezelf, en daarom kan ik het aanbod niet accepteren.’ Dat is godslasterlijk.
