Het is belangrijk dat we het grote verhaal begrijpen, onder andere omdat wij als mensen alles een plaats geven in de context van een groter verhaal. Psychologen hebben de manier waarop mensen denken bestudeerd. Ze ontdekten dat we in het algemeen proberen grote, overkoepelende verhalen te construeren die de details van ons leven verklaren. We kunnen dit zien in de manier waarop zelfs aanhangers van de evolutietheorie een oorsprongsverhaal kennen. Ze hebben een verhaal over hoe de wereld zich heeft ontwikkeld.
Op een bepaalde manier kennen ze ook een verhaal over waar het met de wereld naartoe gaat. Ik bedoel, het kan zijn dat ze een soort klimaatcatastrofe verwachten, maar ze kennen daarmee wel een oorsprongsverhaal en eschatologie. Op basis van dat verhaal trekken ze bepaalde conclusies. Ze concluderen bijvoorbeeld dat er geen absolute waarheid en geen absolute moraal bestaan, omdat er geen autoriteit is die het verhaal heeft laten beginnen en het verhaal stuurt, leidt enzovoort.
Bij de interpretatie van de Bijbel is belangrijk om te zien hoe de bijbelschrijvers zichzelf in het grotere verhaal inpassen. Een voorbeeld hiervan is het boek Daniël, waar Daniël in de eerste verzen het land Sinear noemt. Door Sinear te noemen als de plaats waar Babylon ligt, plaatst Daniël zich in het grote verhaal dat in Genesis begon. Hij leert zijn lezers hoe zij de locatie van Babylon moeten interpreteren door die te verbinden met de plaats waar de toren van Babel in Genesis 11 werd gebouwd.
De bijbelauteurs doen dit op verschillende manieren. Het is onze taak om na te gaan hoe zij zich in het grotere verhaal een plaats geven.
