‘Ik ben bang dat besef van schuld – jouw zonden hebben grote gevolgen – in onze samenleving en specifiek ook in onze kerken een grote zeldzaamheid is. We zijn een “sorry-cultuur”, omdat we het gewicht van schuld nauwelijks voelen. Even sorry zeggen; dat lukt soms nog wel. Maar werkelijk voelen, beseffen, ervaren, doordrongen zijn van het feit dat al jouw acties, daden en gedachten impact hebben. Dat ze betekenis én consequenties hebben. Nou nee, dat leeft niet sterk in onze samenleving. Daar staat TikTok niet veel mee en talkshows ook niet. En niemand die er over vlogt.
Als mijn gevoel de maatstaf is van alle dingen. Als ik zelf bepaal wat goed of slecht voor mij is. Waar zou ik me dan schuldig over moeten voelen? En wat moet ik met een Bijbel die mij confronteert met de slechtheid van mensen en mij vertelt dat ik ook een gebroken, verdorven hart heb. Wat moet ik met een Jezus Die onder andere me zegt dat ik zonder radicale vernieuwing van mijn leven verloren ben. Zo beleef je dat helemaal niet.’
Wat moet je met Jezus als er geen schuld is die verzoening nodig heeft? Over deze vraag gaat de boodschap van Marcel Vroegop die hij deelde met jongeren tijdens een Connect-middag in Reeuwijk.
